Eksploatyka to nauka o eksploatacji wszystkiego, a terotechnika to inżynieria eksploatacji. Tematy bardzo ważne, bo eksploatacja jest powszechnym zajwiskiem techniczno-ekonomicznym, a także najczęściej (stale) podejmowanym działaniem człowieka.
Żeby było śmieszniej, na tablicy w autobusie zauważyłem przystanek na żądanie o nazwie Pelcowizna. Nie było go widać, bo nikt nie wysiadał. Bardzo mnie to zdziwiło, bo przecież wiem, gdzie jest Pelcowizna, gdzie urodziła się moja babcia. Nie spodziewałem się jej gdzieś wśród ślimaków Trasy, po tej stronie torów.
Znak lotniczy nie jest herbem tylko logiem organizacji „lotnictwo wojskowe”. Logo jest to unikalna forma graficzna, symbol lub inna forma służąca do identyfikacji organizacji. Umieszcza się je na materiałach drukowanych i pojazdach.
Każde spojrzenie systemowe zbliża nas do rozwiązania problemu. Niekonicznie doskonałego, ale zbliża.
Najnowsze zdjęciapożarów buszu w Australii spowodowały wysyp artykułów na temat konsekwencji zmian klimatu, które nas czekają jeśli nie zmienimy dotychczasowego modelu funkcjonowania gospodarki, wszechobecnego podejścia do konsumpcji oraz wreszcie stylu życia.
W ślad za tymi pierwszymi pojawiły się niemal równolegle analizy – w tym polskie tłumaczenia źródeł anglojęzycznych – tego jakie skutki społeczne i psychologiczne zmiana klimatu wywołuje i dlaczego mamy tak znaczny kłopot ze zmianą naszych przyzwyczajeń. Aby zrezygnować z utartej codziennej rutyny, podjąć niekiedy istotne decyzje o zmianie większość osób potrzebuje silnego bodźca. Najskuteczniejszym jak wiadomo powodem do zmian bywają finanse, w tym koszty transportu oraz energii, które ponosimy codziennie.
Wśród rozwiązań, które wydają się najprostsze i najbardziej powiązane z rzeczywistym źródłem problemu na czołowe miejsce wysuwa się podatek węglowy, za którego wprowadzaniem opowiadają się liczni ekonomiści, w tym laureaci nagrody Nobla. Wskazują na istotne korzyści w postaci znacznego ograniczenia rzeczywistej emisji CO2 oraz korzyści pośrednie…
View original post 481 słów więcej
Zapewne na nich była wzorowana konstrukcja polskiego wagonu zbudowanego przed wojną w warsztatach poznańskiego przedsiębiorstwa komunikacyjnego typu P1D, gdzie wysokość podłogi przedsionka była tylko 400 mm. Niestety, było to także niwelowane przez wsiadanie z poziomu jezdni. Gdy tramwaj stawał np. przy wysepce wejście było naprawdę niskie.
Obniżanie poziomu podłogi autobusu, trolejbusu odbywało się początkowo metodą wstawiania z tyłu balkonika wejściowego, który stanowiąc większość zwisu tylnego mógł mieć dowolną wysokość. Nic pod nim nie było – ani ramy, ani mostu czy wału napędowego.
Oni zakładają, że ci co są na stanowiskach się znają, a oni sami są w stanie to zweryfikować. Niestety – jedni i drudzy obracają się w kręgu dyletantyzmu, co maskują ładne wydruki z komputera. Mieszkańcy to też dyletanci więc uważają się za kompetentnych do walki z dyletantyzmem tramwajarzy i urzędasów z miasta.
Nie wiedzą, że m. in. kultura polega na odpowiadaniu na temat i posługiwaniu się argumentacją fachową, anie na spławianiu interlokutora byle czym. Ale skot się siedzi w byle czym to jak poznać jak ma być? Taka piosenka była: Ja to się cieszę byle czym...
IPN sobie zrobił z nazw ulic miejsce wymuszania czci za wszelką cenę, w ogóle ignorując inne aspekty sprawy, a szczególnie wartość informacyjną. Ignoruje też wyrok sądowy...
Linia M2, zagięta na Targówek ma swoje wady, ale „od biedy” może być. Natomiast III linia to naprawdę skandal, podobnie jak stacja Stadion Narodowy udająca węzeł i będąca teraz powodem dalszego naciskania na dobudowania owego wąsa grochowsko-gocławskiego.
Gdy pierwszy raz zobaczyłem tablicę niemiecką z napisem Stettin (Szczecin) od razu odczułem to jako nieprawidłowe. Przecież w ruchu międzynarodowym kierowcy różnych narodowości (także nie z Europy!) posługują się nazwami oficjalnymi, a nie mają ćwiczyć znajomość języka miejscowego.
