Wielkim problemem, jest to, że własności eksploatacyjne tworzy się w czasie koncypowania i projektowania. Po wyprodukowaniu często bardzo trudno jest coś poprawić, nie mówiąc już o tym, że już na początku eksploatacji mogą się zdarzyć duże awarie, przynoszące różne szkody.
Jednym z wynalazków mającym pomóc ludziom, w tym niepełnosprawnym – jest urządzenie do zapowiadania przystanków w pojazdach komunikacji publicznej. Wymaga to synchronizacji zapowiedzi z przystankami i stacjami. Jej brak po prostu wprowadza w błąd, co jest szczególnie groźne właśnie wobec tych, którym to zapowiadanie ma pomóc, czyli osobom nie znającym trasy i niewidomym. Tymczasem co jakiś czas spotykam się (w Warszawie) z przesunięciem zapowiedzi o jeden przynajmniej przystanek.
Dostałem taką relację z Torunia:
Jak wracałam z miasta autobusem, przy Urzędzie Marszałkowskim,miły głos informował ”Aleja Solidarności”…na następnym przystanku tez była Aleja Solidarności…w wyniku przesunięć nazw wysiadłam na Lelewela zamiast na Koniuchach – tzn wysiadłam na właściwym przystanku tylko „informacja ”była spóźniona. Podeszłam do kierowcy – zmienił ustawienie i przeprosił. Czy on nie słyszał komunikatów?
Więc po co takie zapowiadanie czyniące złudę, że się jest „zaopiekowanym”. Gdy nie ma zapowiadania – człowiek się po prostu spyta, albo będzie uważnie śledził widok za oknem i tablice. Choć oczywiście w tablicach elektronicznych też zdarzają się przesunięcia. Jak widać – prowadzący pojazd tego nie kontroluje. Pasażerka musiała mu powiedzieć. Tak nie ma prawa być. Problemy muszą być wychwytywane na bieżąco. Monitorowanie to podstawa eksploatacji, a ta musi trwać.
Zapowiadanie przystanków to nie dekoracja, tylko ma czemuś służyć. Ta sytuacja pokazuje też, że takie rzeczy zdarzają się w wielu innych systemach. Musi być szybka reakcja.
RAFAŁ WODZICKI, ekspert eksploatacji
EKSPLOATYKA * TEROTECHNIKA 